Strona:PL Maria Rodziewiczówna - Hrywda.djvu/083

odszedł. Dzień ten cały spędził w karczmie i zaledwie nad ranem przywlókł się do chaty.
 Następnego dnia wieść się rozeszła po wsi, że tejże nocy we dworze zginęło dziesięć indyków.
 Wilk, lis, czy złodziej?
 Rozmawiano o tem w karczmie, drwiąc z pańskich brytanów i nocnego stróża, rozmawiano po chatach, i zazdroszczono sprawcy dobrej gratki. Nikt się nie zgorszył, ani nikt pana nie pożałował — bo:
 — Czort pana nie weźmie! — powtarzano ulubioną gadkę.
 U Huców na raucie była także o tem mowa.
 Karpina opowiadał poraz setny rzecz całą, bo pierwszy dojrzał chlew otwarty i szukał śladu po drogach i w miasteczku: jakby woda zmyła!
 — Sprytny był majster! — podziwiano unisono.
 — Nie bardzo! — spokojnie odparł stary Huc — bo i pan wie kto — i ja wiem.
 — Kto? kto? Powiedźcie!
 — Nie moja sprawa, bym ją, jak bajkę, opowiadał.
 Widziałem, więc doniosłem panu. Zechce on powiedzieć, to powie, a nie — to i bez sądu złodziej przepadnie.