Strona:PL Maria Rodziewiczówna - Hrywda.djvu/295

 Kalenik słuchał, zachwycony targiem, gdy go ktoś wołać począł.
 Obejrzał się: Sylukowa go postrzegła.
 Wrócił tedy na swe pierwsze stanowisko. Sprzedała owce, kupiła kożuch, chustkę ciepłą, necki, ale tymczasem, podczas gdy chodziła, znikł z wozu worek z obrokiem. Biadała okropnie.
 — Tak to sierocie. Niema kogo przy wozie zostawić! Oj, moja dola!
 — Kupuj wołu! — szepnął Kalenik. — Żydy targują. Daj trzydzieści rubli i dwa garnce baryszu! Boh me — wart!
 — Pójdę, a ty przy wozie zostań!
 — Tylkoż bezemnie nie pijcie!
 — Jakże! Tobie będzie cała kwarta!
 Poszła do Sydora. Zgiełk się wszczął gorszy, ale dyszkant baby opanował żydów i starego. Po godzinie wróciła z Sydorem i z wołem. Na widok synowca stary się zaśmiał.
 Postronek kobiecie oddał w ręce, i parobka ku niej popchnął.
 — Weźże odemnie i byka i kij do jego popędzania! — zawołał.
 Kalenik wpadł na wdowę, i obalił ją na ziemię. Zrobił się tumult i śmiech okropny. Najszczerzej śmiała się Sylukowa.