Strona:PL Maria Rodziewiczówna - Ragnarök.djvu/16

w gazetach. Niech słowa w czyn wprowadza!“ Więc poszedłem.
 — Dobrze ksiądz trafił, bo czterdzieści rubli mam w tej chwili i służę. Ale widzę, że ksiądz obcy w Warszawie, kiedy tak śmiało do mnie przyszedł. Jestem pod klątwą, parszywą owcą, i proboszcz zażartował z księdza.
 — Jakto? Kiedy dajesz pieniądze — uśmiechnął się dobrodusznie ksiądz.
 Niemirycz wprowadził go do gabinetu i podał krzesło.
 — Ksiądz z prowincji? — spytał.
 — Zdaleka... — odparł. — Byłem przedtem wikarym w Kutnowskiem, a teraz przygarnęli mnie u Bernardynów. Proboszcz mnie stołuje i czekam, aż mnie gdzie wyślą na wikarjat. Tymczasem służę, pomagam księżom. Praca, dzięki Bogu, jest!
 I uśmiechnął się z dziecinną radością.
 Niemirycz patrzał na niego zamyślony.
 — A gdy ksiądz tę kobietę wykupi, — rzekł — co dalej z nią będzie?
 — Widzisz, ona ma matkę, kolonistkę na Woli, która ją z domu wygnała i znać nie chce. Zaprowadzę ją tam.
 — Życzę księdzu powodzenia, ale nie wierzę w uzdrowienie trędowatych. Takie kobiety już nie zdolne do statku i pracy. Trąd je toczy.
 — Pan Jezus uzdrawiał trędowatych.
 — Jezus! — szepnął Niemirycz. — Alboż jest na świecie jeszcze jeden jego wyznawca? Jezusa ukrzyżowali chrześcijanie dawno.
 — To prawda! — potwierdził ksiądz.