Strona:PL Maria Rodziewiczówna - Ragnarök.djvu/71

 — Wejdziemy do izby i zjemy trochę. Przysłano mi z domu koszyk zapasów. Proszę pana.
 Chłopi pokłonili się jej, snać znajomi, bo rzekła:
 — Cóż tak próżnujecie w kosawicę?
 — Dziś przyświątek. Grzech robić! — odparł jeden.
 Zaśmiała się i rzekła do Niemirycza:
 — Wygodne pojęcie religji!
 — Bo tak jest. Tak Kościół naucza — odparł. — Naukę religji zaczyna dziecko od historji raju i wygnania zeń. Praca jest tam przedstawiona jako kara, przymus, klątwa życia. Możnaż się dziwić, że stała się ludziom nienawistną, a próżnowanie synoninem święta?
 — Nie należy pan do wyznawców zbyt przekonanych — zauważyła z uśmiechem.
 — No, nie mam dwunastu lat, a zatem Stary Testament przestał mnie straszyć i imponować. Co prawda, nie rozumiem racji uczenia dzieci czynów ludzi, którzy, wedle naszych obecnych pojęć, siedzieliby wszyscy w kryminale, a procesy ich toczyłyby się przy drzwiach zamkniętych, kwoli publicznej moralności.
 — Dzieci tego nie rozumieją, a starszym zabroniono czytać bez pozwolenia władzy duchownej.
 — Świetna obrona. Więc poco dzieci uczyć czegoś, czego nie powinny rozumieć, bo się zgorszą, a dorosłym poco zabraniać tego, czego malcy się uczą? Dla kogoż to zatem jest użyteczne?
 — Jako pociecha dla grzeszników, że mają, patrjarchów za przykład — zaśmiała się.
 — Chyba.