Strona:PL Marivaux - Komedye.djvu/015

Pisze powieści, z których dwie, mimo iż nie dokończył ich nigdy, zyskały sobie dość zaszczytne, a w każdym razie charakterystyczne miejsce w piśmienictwie francuzkiem (Vie de Marianne, Le paysan parvenu). Wreszcie, co najważniejsza, daje trzydzieści parę sztuk teatralnych, przeznaczonych częścią dla teatru włoskiego, częścią dla Komedyi Francuzkiej.
 Poświęcając się »zawodowo« literaturze, Marivaux zachował wszelako cechy człowieka dobrego towarzystwa. Mimo trudnej sytuacyi majątkowej, mimo słabostki do wykwintnych form życia, stykając się z możnymi tego świata, umiał, ogółem wziąwszy, zachować pewną godność i niezależność: fakt zasługujący na podkreślenie, w epoce, w której najwięksi pisarze mieli często obyczaje mocno tracące przedpokojem. Daleki od koteryj i intryg literackich, równie poprawny i delikatny w obejściu jak sam tkliwy na urazy miłości własnej, pędził ciche życie w kilku życzliwych mu salonach, z których u pani de Tencin czuł się najbardziej u siebie. To pewne odosobnienie w jakiem się trzymał, jak również niechęć potężnego już wówczas Woltera jaką miał nieszczęście ściągnąć na siebie, oddziałały niejednokrotnie ujemnie na doraźne powodzenie jego utworów scenicznych. Zwłaszcza, ilekroć nazwisko Marivaux pojawia się na afiszu Komedyi Francuzkiej, tyle razy nowa sztuka walczyć musi z niechęcią,