Strona:PL Mark Twain - Przygody Hucka 01.djvu/042

odpędzać dyabła. Zerwawszy się w mgnieniu oka, wpadam do sędziego Thatcher’a, zdyszany cały.
 — Cóż to, mój chłopcze, tchu złapać nie możesz? Po procent przychodzisz?
 — Nie, proszę pana, alboż jest?
 — A jakże! Za całe pół roku. Dzisiejszej nocy upłynęło półrocze. Są pieniądze, są, sto pięćdziesiąt dolarów z górą. Niemały to grosz, jak dla ciebie. Daj mi upoważnienie do złączenia tej sumki z kapitałem, bo jeżeli ją weźmiesz do ręki, wydasz wszystko.
 — Nie, proszę pana — mówię — nie wydam, nie. Mnie tych pieniędzy nie potrzeba, ani tych, ani sześciu tysięcy. Niech pan sobie wszystko zabierze.
 Zdziwił się sędzia, nie mogąc zrozumieć mojej mowy.
 — Co to ma znaczyć, mój chłopcze?
 — Niech pan się nie pyta. Proszę zabrać wszystko. Czy dobrze?...
 — Nic nie rozumiem. Co ci się stało?
 — Ja pana na wszystko proszę o wzięcie tych pieniędzy bez żadnych pytań, żebym kłamać nie potrzebował.
 Sędzia pomyślał chwilę, a potem rzekł:
 — Aha! rozumiem. Chcesz mi pożyczyć swoją własność.
 — Tak! Pożyczyć. Rozumie się!
 — A cóż? Pożyczkę zaciągnąć mogę.
 Napisał więc coś na arkuszu papieru, przeczytał raz i drugi i mówi:
 — Oto jest dowód, że pożyczyłem od ciebie sześć tysięcy na lat dziesięć z obowiązkiem wcielania