Strona:PL Mark Twain - Przygody Hucka 01.djvu/047

Powiadają, że masz pieniądze. Jakie pieniądze? Zkąd? Gadaj.
 — Nieprawdę mówią.
 — Mów-no ty do mnie, jak się patrzy, bo się moja cierpliwość przebierze. Gadaj prawdę. W miasteczku wszyscy o tem gadają, żeś bogaty. Wszyscy powtarzają to samo Dlatego przyszedłem. Jutro zaraz oddasz mi pieniądze.
 — Nie mam żadnych pieniędzy.
 — Nieprawda: Są u sędziego Thatcher’a. Odbierz i daj mi, bo potrzebuję.
 — Powiadam tatce, że nie mam żadnych pieniędzy. Proszę się spytać pana sędziego.
 — Dobrze, zapytam się. Gadaj zaraz: ile masz w kieszeni?
 — Mam tylko dolara; potrzebny mi...
 — Mało mnie to obchodzi. Dawaj go zaraz.
 Wypróbowawszy w zębach dolara, powiedział, że pójdzie do miasteczka po wódkę, której jakoby dnia tego nie miał w ustach — i wyszedł przez okno.
 Po dobrej chwili, gdy już byłem pewny, że go nie ma, wsadził głowę do pokoju, wołając: A pamiętaj, co ci mówiłem, żebyś się nie kręcił koło szkoły.
 Nazajutrz poszedł pijany do sędziego, żeby odebrać moje pieniądze. Spotkawszy odmowę, zaprzysiągł zemstę i sądowne dochodzenie owych pieniędzy.
 Sędzia i wdowa podali prośbę do sądu o odebranie mnie ojcu i ustanowienie opiekuna. Ale gdy przybył nowy sędzia, który tatki nie znał i nikogo w mieście, nie pozwolił na rozłączenie mnie z ojcem.
 Pod ciągłą groźbą ojca pożyczyłem od sędziego