Strona:PL Marks - Pisma pomniejsze 3.djvu/112

nie z ilością znajdujących się w obiegu pieniędzy, lecz z ogólnym zapasem każdorazowo istniejących w pewnym kraju pieniędzy... Przyjmuje on, iż masa całkowita towarów pewnego kraju wymienia się „nie zaraz“ na masę całkowitą pieniędzy, lecz że rozmaite części tej masy towarów w różnych epokach roku zamieniają się na różne części ogólnej masy pieniędzy. By uchylić ten nienaturalny stosunek, przypuszcza on, iż takowy nie istnieje. Zresztą całe to pojęcie o bezpośredniem występywaniu przeciw sobie towarów i pieniędzy i 0 bezpośredniej ich wymianie jest oderwane z ruchu prostego kupna 1 sprzedaży czyli z funkcyi pieniędzy, jako narzędzia kupna. Już w ruchu pieniędzy, jako narzędzia wypłat zanika to równoczesne zjawianie się towaru i pieniędzy.
 Kryzysy handlowe XIX stulecia, a mianowicie wielki kryzys z r. 1825, a potem z r. 1836 nie wywołały dalszego rozwoju teoryi pieniędzy Ricardo, lecz tylko nowe jej zastosowanie. Nie były to już pojedyncze zjawiska ekonomiczne, jak za czasów Hume’a deprecyjacyja metali szlachetnych w XVI i XVII wieku, lub jak za Ricardo, deprecyjacyja pieniędzy papierowych podczas XVIII i początku XIX wieku, lecz olbrzymie nawałnice rynku wszechświatowego, w których odbywa się walka wszystkich elementów wytwarzania burżuazyjnego; początku tych nawałnic i lekarstwa na nie szukano wśród najbardziej powierzchownej i oderwanej sfery tego procesu, wśród sfery obiegu pieniężnego. Właściwe teoretyczne przypuszczenie, z którego wychodzi szkoła tych ekonomicznych zaklinaczów burzy, polega w rzeczywistości na niczem innem, jak na dogmacie, że Ricardo odkrył prawa czysto metalicznego obiegu. Co im pozostawało, to to. by podprowadzić cyrkulacyję banknotów i obieg kredytowy pod te prawa.
 Najpowszechniejsze, najbardziej w czy wpadające zjawisko kryzysów handlowych, jest gwałtowny i powszechny spadek cen. następujący po dłuższym i powszechnym ich wzroście.
 Powszechny spadek cen towarowych może być wyrażony, jako stosunkowy wzrost wartości pieniędzy w porównaniu do innych towarów, a powszechny wzrost cen odwrotnie — jako spadek wartości stosunkowej pieniędzy.
 W obydwu tych sposobach wyrażenia zjawisko jest wypowiedziane, ale nie wyjaśnione. Czy postawię zadanie jak następuje: wyjaśnić powszechny peryjodyczny wzrost cen na przemiany z powszechnym spadkiem takowych, — czy też sformułuję toż samo zadanie tak: wyjaśnić peryjodyczny spadek i wzrost stosunkowej wartości pieniędzy w porównaniu z towarami, to rozmaita frazeologija pozostawi zadanie o tyleż nie rozstrzygniętem, o ileby jepozostawił przekład z niemieckiego języka na angielski. Teoryja więc pieniężna Ricardo jest nadzwyczaj przydatna, gdyż nadawała tautologii pozór stosunku przyczynowego. Zkąd pochodzi peryjodyczny i powszechny spadek cen towarowych? Od peryjodycznego wzrostu wartości stosunkowej pieniędzy. Zkąd naodwrót pochodzi powszechny i peryjodyczny wzrost cen towarowych? Od peryjodycznego spadku wartości stosunkowej pieniędzy. Możnaby o tyleż słusznie twierdzić, iż peryjodyczny wzrost lub spadek cen pochodzi od ich peryjodycznego wzrostu lub spadku. Samo zadanie postawione zostało w przypuszczeniu, iż wartość wewnętrzna pieniędzy, t. j. wartość ich, okre-