Strona:PL Marx Karl - Kapitał. Krytyka ekonomji politycznej, tom I, zeszyty 1-3.pdf/589

to wartości siły roboczej, czy wartości dodatkowej nie jest możliwa bez jednoczesnej zmiany ich wielkości względnych, czyli stosunkowych. Jest niepodobieństwem, aby one wzrastały lub zmniejszały się równocześnie.
 Dalej, wartość siły roboczej nie może się zmniejszyć, a więc wartość dodatkowa nie może wzrosnąć, o ile siła wytwórcza pracy nie wzrośnie, naprzykład w przytoczonym wypadku wartość siły roboczej może się zmniejszyć z 3 do 2 szylingów tylko pod warunkiem, że wzmożona siła wytwórcza pracy pozwoli wytworzyć w ciągu 4 godzin tę samą masę środków utrzymania, których wytworzenie przedtem wymagało 6 godzin. Odwrotnie wartość siły roboczej może wzrosnąć z 3 do 4 szylingów tylko pod warunkiem, że siła wytwórcza pracy się zmniejszy, czyli że potrzeba będzie 8 godzin dla wytworzenia tej samej masy środków utrzymania, dla której przedtem wystarczało 6 gadzin. Wynika stąd, że wzrost wydajności pracy zmniejsza wartość siły roboczej, a przez to powiększa wartość dodatkową, podczas gdy odwrotnie zmniejszenie wydajności podnosi wartość siły roboczej a zmniejsza wartość dodatkową.
 Przy formułowaniu tego prawa Ricardo przeoczył jedną okoliczność: Chociaż zmiana wielkości wartości dodatkowej czyli pracy dodatkowej powoduje odwrotną zmianę wielkości wartości siły roboczej czyli pracy niezbędnej, wcale jednak nie wynika stąd, aby zmieniały się one w tej samej proporcji. Wzrastają one lub zmniejszają się o tę samą wielkość. Ale stosunek, w którym każda część wartości naw owy tworzonej, czyli dnia roboczego, wzrasta lub zmniejsza się, zależy od pierwotnego podziału, który miał miejsce przed zmianą siły wytwórczej pracy. Jeżeli wartość siły roboczej wynosiła 4 szylingi (czyli niezbędny czas pracy — 8 godzin), a wartość dodatkowa 2 szylingi (czyli praca.dodatkowa — 4 godziny), i jeżeli wskutek wzmożenia siły wytwórczej pracy wartość siły roboczej zmniejszy się do 3 szylingów (czyli praca niezbędna — do 6 godzin), to wartość dodatkowa wzrośnie do 3 szylingów (czyli praca dodatkowa do 6 godzin). Ta sama wielkość, 2 godziny lub 1 szyling, tam jest dodana, tu odjęta. Ale stosunkowa zmiana wielkości jest po obu stronach różna. Podczas gdy wartość siły roboczej zmniejsza się z 4 szylingów do 3, a zatem o ¼ czyli o 25%, to wartość dodatkowa wzrasta z 2 szylingów do 3, a więc o ½ czyli o 50%. Wynika stąd, że stosunkowy wzrost lub spadek wartości dodatkowej,