Spożycie tygodniowe.[1]
| ||||
Pokarmów azotowych uncyj
|
Pokarmów bezazotowych uncyj
|
Pokarmów mineralnych uncyj
|
Razem uncyj
| |
Przestępca w więzieniu w Portland
|
28,95 | 150,06 | 4,68 | 183,69 |
Majtek marynarki królewskiej
|
29,63 | 152,91 | 4,52 | 187,06 |
| Żołnierz | 25,55 | 114,49 | 3,94 | 143,98 |
| Robotnik — stelmach | 24,53 | 162,06 | 4,23 | 190,82 |
| Zecer | 21,24 | 100,83 | 3,12 | 125,19 |
| Robotnik rolny | 17,73 | 118,06 | 3,29 | 139,08 |
Czytelnik zna już ogólny rezultat poszukiwań komisji lekarskiej z r. 1863 w sprawie stanu odżywienia gorzej odżywiających się warstw ludowych. Czytelnik pamięta również, że racja pożywienia znacznej części wiejskich rodzin robotniczych znajduje się poniżej minimum, „chroniącego przed chorobami, pochodzącemi z głodu“. Dotyczy to zwłaszcza wszystkich okręgów czysto rolniczych, jak Kornwalja, Devon, Somerset, Wilts, Stafford, Oxford, Berks i Herts.
„Pożywienie, które otrzymuje robotnik rolny“, powiada dr. Simon, „jest obfitsze, niż wykazuje ilość przeciętna, gdyż spożywa on o wiele większą porcję żywności, konieczną przy jego pracy.... aniżeli pozostali członkowie rodziny; w okręgach uboższych zazwyczaj przypada nań prawie całe mięso lub słonina.... Ilość pokarmu, przypadająca żonie tudzież dzieciom w okresie szybkiego wzrostu, jest w wielu wypadkach, i to w prawie wszystkich hrabstwach, niedostateczna, głównie pod względem pokarmów azotowych“[2].
Parobcy i dziewczyny, mieszkające u samych dzierżawców, otrzymują obfitą strawę. Liczba ich spadła z 288, 277 w r. 1851 do 204, 962 w r. 1861. „Praca kobiet w polu“, powiada dr. Smith, „niezależnie od swych wszelkich stron ujemnych.... jest jednak w obecnych warunkach wielką pomocą dla rodziny, gdyż dostarcza jej środków na obuwie, odzież, komorne i pozwala jej na lepsze
