Strona:PL Marya Konopnicka-Poezye w nowym układzie IV Obrazki 014.jpeg

Na łączkę, gdzie pod gruszą siedzi dziaduś bosy
 I kupka dzieci...
Nie chce odlecieć dalej! Z tej mgły urodzony,
 Z oparów rzeki...
Gdzież mu zwiedzać świat obcy, inne jakieś strony,
 I kraj daleki?
Więc sama lecę... sama, choć serce mnie boli
 I smutno wróży...
Czemuż nie chciał obłoczek podzielić mej doli,
 Ni listek róży?
Z obłoczka jabym sobie wieczorem, pod głowę
 Zwiła posłanie
A z listka zasię róży — toć czary gotowe
 Na zakochanie.
Lecz sina dal pociąga, i wabi, i nęci,
 Jak cud nieznany...
Ej! ujrzę raz na oczy insze sianożęci,
 Insze kurhany!
Ej! posłyszę ja przecież, jak to ludzie gwarzą
 Obcym mi gwarem...
I wypatrzę miesiączek, z jaką wstaje twarzą
 Nad cudzym jarem...
I dowiem się raz wreszcie, gdzie tęcza podziewa
 Wstążek swych końce,
I jakie tam piosenki o zmroku rozbrzmiewa
 Echo mdlejące.