Ta strona została uwierzytelniona.
Tak codzień mędrzec z myśli swych
Budzi się owym gwarem;
Lecz dziw; nie pragnie rozstać się
Ze starym swym zegarem!
I gdy mu ciąży znojny dzień
I pustka w piersi głucha
Podnosi wzrok i patrzy weń,
I głosów jakichś słucha...
