Strona:PL Maurycy Urstein-Eligjusz Niewiadomski w oświetleniu psychjatry.pdf/37

 Najbardziej charakterystyczne przejawy tej choroby są to: osłabienie woli, przytępienie wszelkich wyższych uczuć i popędów moralnych, coraz większy brak równowagi wewnętrznej i rozprzężenie władz psychicznych, zanik stopniowy życia wewnętrznego, mającego uświadomione cele, zobojętnienie na przyszłość, zacieśnienie kręgu interesów duchowych, brak dążeń oraz energji, wyładowywanej celowo, jednem słowem, coraz potęgująca się pustka duchowa i umysłowa.
 W ten sposób katatonja zmienia całkowicie osobowość podlegającego jej chorego. Życie jego duchowe traci coraz na sile i intensywności, a bieg myśli jest w sposób nieobliczalny zależny od jego chorobliwych założeń. Nawet wtedy, gdy zachowanie się osobnika całkowicie jest właściwe, gdy rozporządza on jeszcze pełnym zasobem swoich wiadomości i włada pamięcią, gdy typowe objawy chorobowe nie ujawniają się jeszcze, lub występują zaczątkowo, — i wtedy nie jest on zdolny do życia, mającego świadomie określone cele i opierającego się na normalnych przesłankach. Sądy jego są ślepe, lub podlegają wpływom afektu patologicznego. Nie pojmuje on praw i obowiązków, nie umie kierować swem postępowaniem, nie ma jasnego wyobrażenia o tem, co dobre i co złe. Tem mniej poczucie moralne jest motywem świadomym jego czynów. Nawet w tych razach, gdy postępowanie jego jest całkowicie antysocjalne, lub nieuspołecz-