Strona:PL May - Matuzalem.djvu/134

 — Mamy jednak przypływ; pójdzie nam trudno.
 — Poczekamy na odpływ.
 — Spostrzegą się.
 — O nie! Dostaną opjum w trunku, a wiatr zaniesie nas bez szmeru na morze, gdzie ich niebawem strącimy na dno. Moje dokumenty są w porządku. Mogę rozwinąć żagle, kiedy mi się spodoba.
 — Chcesz ich zatopić?
 — Pewnie! Czy współczujesz im? Czy mniemasz, żem powinien pozostawić ich przy życiu, aby następnie ujawnili, że moja Szui-heu jest tseu-lung-yenem?
 — Sądzę tylko, że powinni umrzeć dopiero później — w Ngo-feu u hui-tszu.
 — Dlaczego?
 — Ponieważ bez nich nie zdołamy sprzedać ani spieniężyć ich papierów. Znam się trochę na tem.
 — Wiesz pewnie lepiej ode mnie. Czy naprawdę muszą być obecni?
 — Tak. Muszą wyrazić swą zgodę i podpisać się.
 — Ale oni odmówią.
 — Nie odmówią, jeśli im zagrozisz śmiercią. Uwierzą, że to ich uratuje.
 — Ale, skoro tylko podpiszą, zabijemy ich zmiejsca! Takie są twoje zamiary?
 — Tak.
 — Jesteś mądrym człowiekiem i nieźle ci się będzie u mnie powodziło. Wróć teraz do nich i postaraj się o dalsze wiadomości. Zawładniemy tą piąt-

8