Strona:PL May - Matuzalem.djvu/157

drobne kawałki mięsa. Holender znów zapytał ostrożnie:
 — Czy to psina?
 — Nie — zaprzeczył Godfryd.
 — W takim razie ja też jem!
 Napełnił talerz i jadł nieforemną łyżką, nie posługując się zupełnie kwei-tse. Nie zważał na zgorszone spojrzenia Chińczyków, niezadowolonych z tak nieprzyzwoitego sposobu jedzenia. Po zjedzeniu skinął przyjaźnie w stronę Godfryda i oznajmił:
 — Nie, to nie psina.
 — Nie psina, ale zato mięso kocie! — brzmiałą Odpowiedź.
 — Co? Mięso kocie?
 — Niestety!
 — Niebiosa! O moje gardło, o mój żołądek, o moje kiszki! Mijnheer Matuzalemie, co pański leksykon powiada o kiszkach?
 — Co leksykon powiada o kiszkach? Że mają sledem metrów długości — roześmiał się student, gdyż grubas trzymał się obu rękoma za brzuch i stroił bolesne miny. — Czy czuje pan zaburzenia w kiszkach?
 — Tak. Bardzo! Mam boleści i zapalenie.
 — Co? Boleści i zapalenie? Dlaczego?
 — Jadłem kocie mięso.
 — Niech pan nie wierzy Godfrydowi! On sam nie wie, co takiego zajadał.
 Mijnheer zagroził pucybutowi pięścią i ofuknął go gniewnie:

31