Strona:PL May - Matuzalem.djvu/170

ki sen. Turnerstick przewrócił się powoli na drugi bok i mruknął:
 — Jeszcze raz ognia, chłopcy! Dobrze celować! Pokażcie im!
 Zdawało mu się, że jego okręt walczy z wrogiem.
 Godfryd de Bouillon podniósł głowę ku górze, nadsłuchiwał przez chwilę, poczem zaklął:
 — Idjoto, co ci na myśl wpadło! Jakże mogłeś strzelać z mego oboju! Czyż był nabity?
 Opuścił głowę i zasnął.
 Największa wrażenie strzały wywarły na Matuzalemie. Podniósł się do połowy i otworzył oczy. Patrząc przed siebie tępo, zapytał:
 — Czy strzelano? Kto — — gdzie — — dlaczego — — dla — — dla — — dla — — —!
 Urwał. Zamknął oczy i opadł ciężko. Ryszard podszedł doń, uchwycił go za plecy i pociągnął:
 — Stryju, obudź się! Stryju Matuzalemie!
 Żadnego skutku. Chłopiec z wysiłkiem podniósł Matuzalema do połowy i zawołał:
 — Stryju, słuchaj! Zastrzeliłem dwóch Chińczyków! Chcą nas zamordować!
 — Puść — puść — puść mnie! — mruknął Dagenfeld.
 Ryszard trzymał go mocno i prosił:
 Obudź się, obudź się! Jesteśmy w niebezpieczeństwie!

44