Strona:PL May - Matuzalem.djvu/177

 — Co mamy? A coby pan chciał?
 — Pieczoną gęś z sałatką z kapusty.
 — Owszem, mamy pieczoną gęś z sałatką z kapusty!
 — Heiza! Dajcie mi także!
 Powiodło się doskonale. Grubas otworzył oczy i wyciągnął ręce w kierunku domniemanej gęsi. Degenfeld, aczkolwiek sytuacja była poważna, parsknął śmiechem, poczem rzekł:
 — Trochę cierpliwości, mijnheer! Nie dostanie pan gęsi, dopóki nie wstaniesz.
 — Ik word opstaan! — Wstanę!
 Oparłszy się o ścianę, starał się istotnie podnieść. Wysiłek obu towarzyszy otrzeźwił go jeszcze berdziej. Obejrzał obu towarzyszów zdumieniem, złapał się za głowę i jęknął:
 — Mijn hoofd, mijn hoofd! Moja głowa, moja głowa! Mam hipopotama między mózgami.
 — Ale widzi nas pan i poznaje?
 — Tak.
 — A więc powiedz pan przedewszystkiem, gdzie jest pański arsenał?
 — Daar! — Tam!
 Wskazał na tornister. Matuzalem otworzył go i ujrzał znaczną ilość rozmaitych tutek. Wyjął jedną i zapytał:
 — Co zawiera ten papierek?
 — Hooizaad — brzmiała odpowiedź.
 — Odwar z siana! A tu?
 — Kruizemunteentee.

51