Strona:PL May - Matuzalem.djvu/21

 — Wszak stryj przebywał w Ameryce i wszelki ślad po nim zaginął — odpowiedziała matka.
 — Nie umarł zatem, jakeśmy sądzili. Co za szczęście, że żyje! Posłuchajmy, co pisze. Przeczytam na głos.
 Matuzalem chciał się oddalić; matka i syn uprosili go, aby pozostał, nie mieli bowiem przed nim tajemnic. Treść listu musiała być nader ważna, jeśli student bawił u swej gospodyni przeszło godzinę. Pucybut, przechodząc koło drzwi, zatrzymał się naskutek rozlegających się głośnych okrzyków radości. Nie mógł podchwycić poszczególnych słów, ale zrozumiał, że toczy się gorąca narada.
 — Wygląda mi to na coś w rodzaju narady wojennej — mruknął do siebie. Wycofam się czem prędzej, aby nie paść zdeptanym pod obcasem awangardy.
 Zmiarkował to wcale sprytnie: ledwo zdążył się oddalić, wyleciał jego pan i rozkazodawca, wbiegł do swego mieszkania, uchwycił pocybuta za ramiona i zawołał radośnie.
 — Godfrydzie, precz z gnuśnem życiem! Udajemy się w podróż!
 — Tak! Dokąd? Może znowu do Gueterbock, aby skosztować tamtejszego wina?
 Przy tej wzmiance zrobił wcale kwaśną minę.
 — Nie, nie dalej, znacznie dalej! Czy jesteś bratku, skłonny do choroby morskiej?
 — Niebywale!
 — Skąd wiesz?

17