Strona:PL May - Matuzalem.djvu/231

 — Ba! Pięciu ludzi! Wyście nam pośpieszyli z pomocą!
 — Nie było to nic innego, jak drobne wyciągnięcie ręki, które absolutnie nie pomniejsza waszych zasług. Nagroda w całości wam się należy.
 — Nie potrzebuję jej.
 — Pańscy przyjaciele postąpią roztropniej.
 — Ja również rezygnuję — oświadczył Matuzalem.
 — I ja — odezwał się mijnheer.
 — Ja też — przyłączył się Ryszard.
 — Ale ja nie! — rzekł Godfryd de Bouillon. — Każdej zasłudze należy się nagroda. Kto wziął w niewolę dżonkę? Ja, gdyż ja przywiązałem sznur do belki. Dlatego chcę mieć swoją część nagrody, ponieważ jako pucybut, jako fajko i obojonosiciel nie spoczywam na różach i nie opływam w dostatki. Pragnę także pomyśleć o swojej przyszłości.
 — Bardzo pięknie — roześmiał się Matuzalem. — Ustępuję ci swojej części.
 — I ja też — oświadczył grubas, zbyt dobroduszny, aby długo pamiętać urazę.
 — Niech bierze całe pieniądze! — zawołał Turnerstick. — Szczur lądowy, fagocista i — nagroda za zwycięstwo morskie! Nic podobnego się chyba jeszcze nie zdarzyło, odkąd spuszczono na wodę pierwszą łódkę.
 — Oho! Ja też nie żyłem, zanim przyszedłem na świat, a zatem jestem unikatem! Jeśli mi dżonka da dosyć pieniędzy, kupię fajkę wodną i poszukam

105