Strona:PL May - Matuzalem.djvu/276

 — Tszing! — rzekł Matuzalem, pykając z fajki obłoki dymu.
 — Tszing! — dodał Godfryd takim tonem, jakgdyby był cesarzem chińskim.
 — Szim Hu-tsin? — Nazywa się pan Hu-tsin? — zapytał student.
 — Pi-tseu. — Tak się nazywam — rzekł jubiler. Ochłonąwszy ze zdumienia, niskiemi ukłonami i zachęcającemi gestami zapraszał gości do wnętrza.
 — Nie przychodzę nic kupić — ciągnął dalej półgłosem Matuzalem. — Muszę z panem pomówić.
 — Pan — — ze mną? — odpowiedział Chińczyk, nie pojmując, co może go łączyć z cudzoziemcem. — Czy coś ważnego?
 — Bardzo. Nie dla mnie, ale dla pana. Chodzi o życie pańskie.
 — O — moje — życie? Tien-na! — O moje niebiosa! Czy to możliwe?
 — Tak. Pragnę pana uchronić przed straceniem.
 — Panie, nie jestem przestępcą!
 — Wiem o tem; ale zdarza się, że tutaj skazują ludzi niewinnych.
 — Skazują? Za co mnie mają skazać?
 — Za kradzież bożka.
 Chińczyk zbladł i zaczął się trząść ze strachu.
 — Bożka! — zawołał. — To przestępstwo karane najstraszliwszą śmiercią!

30