Strona:PL May - Matuzalem.djvu/285

 — Tak — odpowiedział pucybut. — Kiedy tak zwani mądrzy nic już nie wiedzą, zwracają się do domniemanych głuptasów. Sęk tkwi głęboko w korze. Żaden człowiek, żaden Matuzalem nie potrafi go wyciągnąć z pnia. I właśnie dlatego powinien spróbować stary Godfryd de Bouillon! Proszę, niech mi-no pan da ustnik fajki!
 Mówiąc to, sięgnął po rurkę.
 — Poco?
 — Aby natchnąć moją wyobraźnię. Dobre pociągnięcie z fajki krzepi rozum i ostrzy dowcip. Jest to wprawdzie naruszenie subordynacji, ale tym razem chyba pozwoli pan.
 — No, więc pociągnij!
 Godfryd kilka razy zaciągnął się głęboko, zamruczał coś pod nosem, zmarszczył czoło, znowu zaczął kurzyć z fajki, chrząknął, pociągnął jeszcze raz potężnie, wydmuchał dym, zwrócił ustnik Matuzalemowi i rzekł:
 — Dobrze mi smakowało!
 — No, dalej!
 — I pomogło również!
 — Czy masz jakąś myśl?
 — Najprostszą w świecie.
 — Dawaj ją!
 — No, trochę cierpliwości! Wyobrażam sobie rzecz w ten sposób: jak ty mnie, tak ja tobie!
 — Jakto?
 — Chcesz nas uraczyć, otóż my ciebie uraczymy.

39