Strona:PL May - Matuzalem.djvu/334

służącego, który zaprowadził go do jadalni, gdzie już zebrali się wszyscy towarzysze.
 Po obiedzie przyniesiono gościom fajki. Spędzili godzinę w jadalni na pogawędce. Liang-ssi, który się był spóźnił do obiadu, opowiedział, że w ogrodzie tong-tszi zauważył coś bardzo ciekawego.
 — Cóż takiego? — zapytał Matuzalem.
 — Mógłem się przekonać, w jaki to sposób bogacą się mandaryni. Wie pan zapewne, że majątek każdego straconego przypada państwu?
 — Tak.
 — No. tong-tszi, zdaje się, uważa jubilera już za straconego. Kazał zaaresztować także jego pomocników i służbę. A teraz ogałaca opustoszały dom.
 — On sam?
 — Nie licuje to z jego stanowiskiem. To służba krząta się i znosi wszelkie wartościowe rzeczy. Skoro nazajutrz rano kuan od sprawiedliwości przyjdzie skonfiskować majątek świętokradcy, znajdzie tylko drobiazgi bezwartościowe.
 — Ale przecież Wing-kan zna stan swego majątku!
 — O, panie, nikt Wing-kana nie będzie pytał. Wszystko, co powie, będzie uchodziło za kłamstwo. Zresztą, nim dzień wzejdzie, może zaniemówić na zawsze.
 — Hm! Nasz gospodarz chce mu pomóc do ucieczki!
 — Czy tak powiedział? Wierzę. Zbieg musi zo-

88