Strona:PL May - Matuzalem.djvu/371

się budzicie z głębokiej zadumy. Wówczas przemówicie, ale gniewnym głosem.
 Nie ruszali się więc. Liang-ssi zwrócił się do mandaryna:
 — Widzisz, jak są od nas dalecy. Nie słyszą mego głosu. Muszę powtórzyć przemowę.
 Zakomunikował teraz swoim przyjaciołom fortel i wyraził nadzieję, że wszystko się dobrze skończy. Poczem zapalił świeczkę i oświadczył Chińczykom:
 — Jeszcze mi nie odpowiedzieli. Może zdołam przywołać ich kadzidłami.
 Podniósł trociczkę i wymachiwał nią w powietrzu. Turnerstick ocknął się, zamknął wachlarz i zapytał, rozgniewany:
 — Czy ta komedja prędko się skończy? Nie zamierzam tu dłużej siedzieć. Jestem wściekle głodny! A pan, mijnheer?
 Grubas udawał, że się budzi, obracał oczami i odpowiedział:
 — Ja, bet is tijd, dat wij an tafel gaan. — Tak, czas już zasiąść do stołu.
 — Słyszy pan? A więc postaraj się, abyśmy mogli odejść! Gdzie jest nasz Matuzalem?
 — Stoi niedaleko za kratą. Nie może się teraz pokazać, ale później pośpieszy wam z pomocą.
 — Z pomocą? Aż tak źle z nami?
 — Miejmy nadzieję, że nie. Jednakże niewiadomo, co postanowią kapłani i mandaryni.
 — O czem pan teraz mówił z nimi?

125