Strona:PL May - Matuzalem.djvu/406

 — Dwunastu? Dlaczego aż tylu?
 — Nas jest sześciu. Rozumiesz chyba, że będziemy zmuszeni natychmiast opuścić miasto.
 — O, biada nam! Ulice są zamknięte!
 — Posiadam paszport, który otworzy bramy ulic.
 — Hm! Im dłużej myślę o tem, tem bardziej, jestem pewny powodzenia. Przejdę się trochę po ogrodzie.
 Podniósł się i rozpoczął okólną wędrówkę po ogrodzie. Stroił jakieś dziwne miny, chichotał, mruczał coś pod nosem, i wreszcie wrócił do towarzyszów.
 — Mam! — zawołał. — Wszystko widzę jasno przed sobą; tylko co do kulisów jestem jeszcze nieoświecony.
 — No, gadaj!
 — Wiadomo panu, że jestem wyższy od pana?
 — Naturalnie. I cóż z tego?
 — Noli turbare circulos meos! — Nie wtrącaj się do moich cyrklów! Zauważył pan także, że jest pan grubszy ode mnie?
 — Przyznaję, nie uszło to mojej spostrzegawczości.
 — A co pan powie o postaci naszego dzisiejszego gospodarza?
 — Że nie jest tak otyły jak ja, ani tak długi jak ty.
 — Słusznie. Stanowi średnią arytmetyczną na-

12