Strona:PL May - Matuzalem.djvu/416

dobrze zrozumiałem. Wydaje mi się, że podsłuchał naszą rozmowę w ogrodzie.
 — Tak, masz rację.
 — Więc zmykamy na okręt?
 — Nieinaczej.
 — A jak tam odzież?
 — Chodźcie, pokażę wam.
 Zaprowadził ich do wspomnianego pokoju.
 — Spełniły się wszystkie nasze życzenia — odezwał się pucybut. — Nasz tong-tszi jest wszechwiedzący. Chętnie bym go wycałował — Brak tylko warkoczy.
 — Nie są nam potrzebne. Mamy tu bowiem nie czapki zwykłe, lecz deszczowe kapelusze z kapturem. Widzisz, że pomyślał o wszystkiem.
 — No, a co dalej?
 — Zobaczysz. Teraz przekonam się, co słychać w domu, kto jeszcze czuwa i gdzie stoją palankiny.
 Na piętrze paliła się tylko jedna lampka. Na dole wisiał również lampjon między przedniemi a tylnemi drzwiami wejściowemi. Pierwsze były zamknięte, drugie — otwarte. Na dziedzińcu Degenfeld zobaczył palankiny. Jakiś mężczyzna, w ubiorze najemnych kulisów podniósł się, podszedł bliżej, ukłonił się i zagadnął:
 — Kiedy wasza dostojnoość rozkaże wyruszyć?
 — Czy wiesz kogo będziesz nosić? — zapytał Matuzalem.

22