Strona:PL May - Matuzalem.djvu/417

 — Tak.
 — I dokąd?
 — Wiem.
 — No więc, dokąd?
 — Do okrętu.
 — Wprost?
 — Nie. Zatrzymamy się w drodze. Dwaj dostojni panowie wysiądą, młodszy zaś rozkazodawca zostanie w palankinie. A potem obaj prawdopodobnie wrócą z trzema innymi czcigodnymi panami; wsiądą wszyscy do palankinów, a my pomkniemy kłusem do okrętu.
 — Dobrze. Ale gdzie macie się zatrzymać?
 — Wpobliżu więzienia. Brama pewnego domu będzie otwarta. Będziemy czekać w podwórzu.
 — Do kogo należy ten dom?
 — Do pewnego nader oddanego sługi naszego potężnego tong-tszi.
 — Dobrze! Wkrótce wyruszamy. Bądźcie gotowi!
 Degenfeld wrócił do swego pokoju i udzielił Godfrydowi potrzebnych wskazówek. Pucybut podrapał się za uchem i zauważył:
 — Wszystko to dobre, ale czy się uda, to jeszcze wielkie pytanie. Ale niema co, trzeba zaryzykować! Przebierzemy się więc i w drogę!
 Przebrali się przy pomocy Ryszarda, który musiał także znieść ich wspólne bagaże ze wszystkich pokojów. Newfundlandczykowi zawieszono na szyi tornister, poczem wszyscy zeszli do palankinów.

23