Strona:PL May - Matuzalem.djvu/432

 Przez cały ten czas mandaryn nie poruszył się z miejsca, a Godfryd siedział z miną istnego cerbera.
 — Nie było mi tu samemu zbyt przyjemnie na duszy — rzekł. — Ale z chwilą, gdy pan wrócił, odzyskałem swoją zwykłą pogardę śmierci.
 Mandaryn zaprowadził ich do swego mieszkania, znajdującego się po drugiej stronie korytarza, a składającego się z trzech małych pokoi.
 Wziął ubiory, pieniądze i inne rzeczy, potrzebne do podróży, i zostawił na stole kartkę dla swego zastępcy. Teraz był gotów do drogi.
 — Mamy podwójny palankin, — rzekł Matuzalem — leży tam nasza broń. Znajdzie się miejsce dla pana. Ale skąd mam pewność, że w mieście nie podniesie pan alarmu?
 — Panie, nie jestem kłamcą. Przyrzekłem iść z panem i dotrzymam słowa. Zresztą, mam tu trociczki i mogę dać kong-kheou, jeśli panu nie wystarczy poręka mego nazwiska.
 — Jak się pan nazywa?
 — Moje nazwisko cenzualne brzmi Jin-tsian.
 — A pańskie nazwisko rodowe?
 — Pang.
 — Pang? — zapytał zdumiony Matuzalem. — Czy być może!
 — A czemu nie?
 — Ponieważ znam kogoś o tem samem nazwisku.
 — Panie, to nic dziwnego. Mamy wszystkiego

38