Strona:PL May - Matuzalem.djvu/490

 — Kuei-tse lai! Kuei-tse lai! Suk tsz-kiü nimen! — Kuei-tse przybywają! Kuei-tse przybywają! Uciekajmy czem prędzej!
 Wkrótce ukazało się więcej ludzi Pobiegli ku koniom. W następnej chwili umknęli w galopie i to w kierunku, skąd przybyli.
 — Nasi obrońcy drapnęli — skonstatował Godfryd. — Kto wie, czy ich jeszcze w tem życiu zobaczymy!
 — Wątpię — rzekł Degenfeld. — Szczęście, że nie zabrali ze sobą naszych zwierząt!
 — Nie starczyło im czasu. Życzę im zdrowia i długiego żywota!
 Większość mahometańskich jeźdźców rzuciła się za żołnierzami. Reszta zatrzymała się na drodze w oczekiwaniu wodza. Między nimi znajdował się starszy mężczyzna, którego ocalił Degenfeld. Poznawszy swego wybawcę, puścił konia naprzód i rzekł:
 — Czy ci trzej panowie są w niewoli? To moi dobroczyńcy! Ocalili mi życie.
 — To ci właśnie? Allah z nimi! Należy tylko zbadać, czy istotnie są chrześcijanami, w co zresztą nie wierzę, albowiem posiadają kuan cesarski.
 Tymczasem Turnerstick, mijnheer i obaj bracia wyszli z domu.
 — Co to znaczy? — zawołał przerażony kapitan, ujrzawszy studenta.
 — Wzięto nas w niewolę — brzmiała odpowiedź.

96