Strona:PL May - Matuzalem.djvu/495

kilku dniach także obu synów. Zalecił im czekać w pewnem umówionem miejscu na matkę i siostry.
 — No i co, spotkali się?
 — Niestety, nie. Mandaryn natknął się na różne przeszkody, chłopcy zaś nie mogli długo czekać. Ulotnili się gdzieś i przepadli bez śladu. Matka i córki, po oswobodzeniu, przyszły na umówione miejsce za późno. Odtąd nic już o obu chłopcach nie słyszeliśmy.
 — A cóż matka?
 — Musiała, oczywiście, uciec do innej prowincji. Tułając się po świecie o kiju żebraczym, przybyła któregoś dnia do mnie. Zapytałem ją o nazwisko i pochodzenie. Okazało się, że to moja krewna. Jej ojciec był kuzynem mego ojca. Uprzykrzyła mi się samotność, przygarnąłem więc ich do siebie. Wkrótce potem zmuszony byłem opuścić Hu-nan. Wyruszyłem do Yu-nan, skąd niedawno znów wróciłem.
 — I te trzy kobiety mieszkają u pana?
 — Tak.
 — Nazwisko ich rodowe brzmi Seng-ho?
 — Tak.
 — A familijne Pang?
 — Tak, panie, — potwierdził Chińczyk zdumiony. — Skąd pan wie?
 — Mam wrażenie, że słyszałem coś o tym wypadku. Czy uciekinier nie był kupcem, imieniem YeKin-Li?
 — Tak.

101