Strona:PL May - Matuzalem.djvu/512

 — Mijnheer Matuzalemie, czy ten dobry król zechce mnie uścisnąć?
 — To znaczy, czy zechce się panem opiekować? Oczywiście!
 — Doskonale. Przyda mi się jego opieka, gdy odkupię źródła naftowe.
 — Postanowił pan odkupić? — zapytał student, zdziwiony.
 — Odkupię cały Ho-tsing-ting. Powietrze jest tu niezwykle dobre. Tyje się z tutejszego powietrza.
 — Ale będzie pan musiał słono zapłacić, o ile zresztą Daniel Stein zechce wogóle sprzedać.
 — Nie brak mi gotówki!
 Matuzalem wysłał posłańca po obu braci chińskich i po hoei-hoei, zapraszając ich w imieniu króla żebraków. Wkrótce też przybyli radośni i pełni wdzięczności dla Matuzalema.
 Wieczerza wymagała długiego przyrządzenia. Zabijano ten czas rozmową.
 Grubas stał przy oknie I przyglądał się rybakom. Nie używali ani sieci, ani wędki, lecz wysługiwali się ptakami szczególnego gatunku, które zręcznie łowiły ryby I znosiły je do łodzi. Mijnheer był zachwycony.
 — Heiza! — Hej tam! — zawołał. — Znowu ta gęś złapała śledzia!
 — Śledzia? — roześmiał się Godfryd. — Skąd pan wie, że to śledź?

118