Strona:PL May - Matuzalem.djvu/518

 — Wat? Was zoo vel water daarin? — Co? Tyle było wody?
 — Tak.
 — O, nieszczęście!
 — Co się stało? — zapytał Matuzalem. — Czemu pan tak biada?
 — Co? Ja tam przechowywałem banknoty.
 — Banknoty? Chyba zaszyte?
 — Tak, niestety. O, biada!
 — A więc czem prędzej należy je wydobyć z plecaka!
 Teraz wyjaśniło się, czemu grubas nie chciał się nigdy rozstać ze swoją torbą. Degenfeld rozpruł szwy i wyjął pieniądze, które nie ucierpiały dzięki temu, że płótno było woskowane.
 — Schowaj je pan tymczasem. W moim płaszczu niema kieszeni — rzekł mijnheer.
 A więc mijnheer wyszedł zupełnie cało z tej nieprzyjemnej przeprawy. Nawet czapka odnalazła się; Turnerstick wsadził ją na głowę grubemu bożkowi domowemu, który królował w kącie pokoju.
 Tymczasem zmierzchło się i gospodarz przyniósł lampy naftowe. Przygotowano stoły, poczem przyniesiono pierwszą potrawę, mianowicie rzadką zupę rybią.
 Następne dania składały się z ryb i mięsa, owego zwierzęcia wzgardzonego przez muzułmanów i Żydów, a bardzo poszukiwanego przez Chińczyków. Domyślacie się, że mowa tu o prosięciu. Mijnheer podzielał gust Chińczyków. Jadł jeszcze wówczas, kiedy

124