Strona:PL May - Matuzalem.djvu/523

przypadkiem nie byliśmy wszyscy trzej zachrypnięci. Co pan sądzi o tym pomyśle?
 — Wcale niezły.
 — Doskonały — wtrącił Ryszard — Wybierzemy jakąś melodyjną, rzewną piosenkę.
 — A ja myślę, rzekł Matuzalem — że trzeba wybrać coś, co chwyta za serce. Naprzykład „Lorelei“ Heinego.
 — Świetnie. Akurat na mój bas! — stwierdził Godfryd.
 Zaintonował pierwszą zwrotkę tak głośno, że jeźdźcy odwrócili się zaniepokojeni. Zadowolony z wrażenia, dodał:
 — Znamy doskonale wszystkie zwrotki. Ileżto razy śpiewaliśmy tę pieśń razem?
 — A ja? — zapytał mijnheer. — Ja też chcę śpiewać.
 — A czy pan potrafi? — wątpił Godfryd.
 — Jeszcze jak! Śpiewam i gwiżdżę jak słowik.
 — Ale nie po niemiecku!
 — Ok duitsch — Po niemiecku również.
 — Gdzie się pan nauczył?
 — W Kolonji. Byłem członkiem „Lutni“.
 — Taak! Ale tej pieśni pan nie zna?
 — Tę znam najlepiej.
 — I co za głos pan posiada?
 — Pierwszorzędny i niezwykły.
 — Ale bas, czy tenor, czy baryton?

129