Strona:PL May - Matuzalem.djvu/75

sła, jako że na jednymby się nie zmieścił, uwolnił go od ciężaru torby, flinty i parasola; ze wzruszającą troskliwością ułożył je wpobliżu.
 Matuzalem nie mógł się powstrzymać od śmiechu. Podniósł się i, składając ukłon, odpowiedział wesołym tonem:
 — Neemt plaats; maakt geene komplimenten; doet ais of gij thuis waart. — Siadaj pan; bez ceremonji; niech się pan czuje jak u siebie w domu.
 Teraz dopiero grubas raczył spojrzeć na naszą czwórkę. Mierzył studenta przez kilka sekund surowym wzrokiem, ściągnął bezwłose brwi i rzekł:
 — Zij zijn een ongelukkige nijlpaard. — Jesteś pan nędznym hipopotamem.
 Poczem już spokojnie zwalił się na oba krzesła i ziewnął długo, przeciągle, szeroko, jakby chciał połknąć przynajmniej połowę zawartości powietrza w restauracji.
 — En zij zijn een dick stekelvarken! — Pan zaś jesteś grubym jeżem morskim! — zawołał ze śmiechem student.
 — Zij schaap! — Bydlę! — odpowiedział wzgardliwie grubas.
 — Zij neushoorn! — Nosorożec! — odparł Matuzalem.
 — Zij... zij... zij papegaai! — Papugo! — huknął znów tamten.
 — Zij hooi-hofdl — Kapuściany głąbie! — roześmiał się Degenfeld.

71