Strona:PL May Matka Boleściwa.djvu/17

—  15  —

częli się Kurdowie naradzać po cichu, a potem odezwał się do mnie naczelnik:
 — Panie, czyś nie przebywał niegdyś pomiędzy szczepem Zibar­‑Kurdami?
 — Byłem pomiędzy nimi — odrzekłem.
 — Byłeś gościem naczelnika tego szczepu?
 — Zwykłem tylko stawać gościną u naczelników, — odrzekłem dumnie.
 — Jesteś tym samym cudzoziemcem, który ocalił od zguby szczep Hoddedihin przez to, żeś zdołał zwabić podstępem do doliny Deradż trzy szczepy, które poddać się i broń złożyć musiały?
 — Jestem tym samym cudzoziemcem.
 — A ten mały człowiek, który ci towarzyszy, nie zowież się on Hadżi Halef Omar, który to wszystko wraz z tobą przebył?
 — Jest on tym samym.
 — Ponieważ jesteście tymi samymi, jesteśmy gotowi przebaczyć wam winy wasze, jeżeli uczynisz to, czego od ciebie żądamy.
 — Powiedz, czego żądasz!
 — Zapłacisz nam nasamprzód konie, któreś pozabijał.
 — A może i psy? — rzekłem.
 — Naturalnie! Powtóre dacie nam w upominku całą broń. którą macie z sobą.
 — A po trzecie?
 — Więcej nie żądamy. Jak widzisz, bardzo mało od was żądamy. Jeżeli zgodzisz się na te warunki, to będziesz mym gościem i przyjacielem i możecie pomiędzy nami tak długo żyć, jak wam się będzie podobało i tak bezpiecznie mieszkać, jakbyście do naszego szczepu należeli.