Strona:PL May Matka Boleściwa.djvu/48

—  46  —

Musimy prędko dostać się na tamtą stronę, ażeby go ocalić, gdyż Mahmallowie po tem, co zaszło, nie będą ociągali się zabić go.
 Naczelnik potrząsnął głową i odrzekł:
 — Jeżeli go zabiją, będzie to dla nas przyjemnem. Został on chrześcijaninem, nie dbamy o niego więcej.
 — A więc wypieracie go się zupełnie?
 — Jak najzupełniej!
 — To pomnijcie na to, że jestem waszym gościem! Ja go uważam za brata, jest więc on i waszym, i wy macie obowiązek oswobodzenia go.
 — Odstępca nie może być naszym bratem. Opuścił on Mahometa, niechaj go teraz Iza, w którego wierzy, ocali!
 Na to powtórzył Yussuf Ali, który dotąd milczał, słowa te ponurym głosem:
 — Opuścił Mahometa, niechaj go ocali Iza. Iza tego nie może uczynić. Mahmallowie są krwi łaknący i za silni.
 — Ale Iza jest silniejszy od wszystkich ludzi, odrzekłem. — Halefie, czy pójdziesz ze mną?
 — Tak jest, pójdę — odrzekł z gotowością mały dzielny Hadżi.
 Ponieważ całą naszą własność odebraliśmy napowrót, więc miałem także swoje rewolwery. Weszliśmy do izby; wziąłem swój karabin. Gdyśmy już wyszli, stał Yussuf z swą długą lancą i rzekł:
 — Panie, i ja idę. Muszę mieć syna napowrót.
 — Zostań w domu. Na nic nam się nie przydasz.