Strona:PL May Nad Rio de la Plata.djvu/106

—   94   —

 — Nie wiem. Bardzo być może, że nawet kilka miesięcy.
 — Dziękuję! nie mam tyle czasu, a życzeniem mojem jest tylko, by policya uwolniła mię od napaści człowieka, który podszywa się pod czyjeś nazwisko i nawet przywłaszcza sobie tytuł urzędnika.
 — No, dobrze. Ale musi pan wystosować odpowiednie doniesienie wedle przepisanej formy.
 — Czynię to właśnie w tej chwili.
 — Ba, ale nie ma pan chęci poddać się formalnościom. Tak, czy owak, muszę zadać panu wspomniane pytania.
 — I odpowiedzi wciągnąć do protokółu?
 — Tak... Poczem wyślę z panem dwóch agentów, aby aresztowali owego podejrzanego człowieka i sprowadzili tu razem z panem.
 — A potem? — Potem załatwię formalności i oddam sprawę sądowi karnemu.
 — Będzie tedy przeprowadzone całe śledztwo karne i proces?
 — To się rozumie.
 — I jak długo potrwa to wszystko?
 — Powiedziałem już panu, że może nawet kilka miesięcy.
 — Wobec tego zmuszony jestem oświadczyć panu, że podobny proceder nie jest mi wcale na rękę... i niema dla mnie innej rady, jak tylko jechać do Mercedes. Bardzo mi przykro, że pana niepotrzebnie trudziłem. Żegnam!
 — Proszę zaczekać, sennor! — krzyczał urzędnik. — Pan nie może oddalić się bez uczynienia zadość formalnościom i stwierdzenia, że...
 Nie słyszałem dalszych wywodów, gdyż byłem już za drzwiami. Urzędnik jednak wypadł za mną i wołał:
 — Usiłowano pana dwukrotnie... zamordować, i widzę się zmuszonym...