Strona:PL May Nad Rio de la Plata.djvu/287

—   269   —

 — Nie mówili.
 — A kiedy Piotr obiecał wrócić?
 — Nic mi o tem nie mówił.
 — W jakim czasie był ów mężczyzna?
 — Przed zmrokiem.
 — Czy nie widziałaś więcej nikogo?
 — Nie.
 — A widziałaś kiedy człowieka, który nazywa się Enrico Cadera?
 — Albo takiego, którego nazywają majorem?
 — Także nie.
 — Czy nie opowiadał ci Piotr o jakich dwu jeńcach?
 — Nie.
 — No, to powiedz mi przynajmniej, czy nie jest ci wiadome miejsce w okolicy rzeki, które się nazywa Peninsula del Crocodilo?
 — Owszem, znam to miejsce.
 — Czy daleko stąd?
 — Niedaleko.
 — Możesz nas tam zaprowadzić?
 — Chętnie.
 — Zaprowadź więc nas natychmiast, ale tak ostrożnie, żeby nikt tego nie zauważył.
 — Daya pójdzie naprzód przekonać się, czy tam kogo niema.
 — Dobrze. Ale co będzie, gdy spotkasz się ze swoim mężem?
 — Czy muszę widzieć się z nim?
 — Niekoniecznie.
 — W takim razie postaram się nie nawijać mu się przed oczy.
 — Pięknie! podobasz mi się! I jeżeli wywiążesz się dobrze z zadania, patrz! otrzymasz jeszcze jeden guzik.
 I pokazał Indyance drugi mosiężny guzik. Karlica zaś aż krzyknęła z zachwytu i rzekła szybko:
 — Daya dostanie guzik. Daya idzie, i nikt jej nie zobaczy, nawet Piotr.