Strona:PL May Nad Rio de la Plata.djvu/303

—   283   —

 — Nie, sennor! to niemożliwe! — odparł stanowczo.
 Z tej kategorycznej odmowy domyśliłem się, że w nocy ma mieć w chacie jakieś odwiedziny, prawdopodobnie bolarzy.
 — Dlaczego nam odmawiacie gościnności? — zapytałem. — Brat Hilario mówił mi wiele o was, i sądziłem, że jesteście gościnni.
 — W mojej chacie łatwo o febrę.
 — Ee, nie boję się febry.
 — Chwyciłaby pana niezawodnie, bo pan w tym kraju obcy.
 Znowu więc wygadał się niebacznie.
 — Skąd wiecie, że jestem obcokrajowcem?
 Nie stropił się tem pytaniem i odrzekł:
 — Wygląda sennor na obcego.
 — Muszę zauważyć — rzekłem, — że macie bardzo kiepski wzrok. Ale mniejsza o to. Ponieważ nie pozwolicie zanocować w waszej chacie, musimy oczywiście znaleźć sobie inne na nocleg miejsce. Znacie okolicę dobrze, nieprawdaż?
 — Znakomicie! Mogę panom wskazać wygodne schronienie nieco dalej, w górę rzeki.
 — Daleko?
 — Możemy tam być za pół godziny.
 Nie zdawał sobie oczywiście wcale sprawy, jak ważne były dla nas wiadomości, których udzielił, odpowiadając na celowe moje pytania. Doradzał nam schronienie w górze rzeki, a więc można się było domyślić, że nasi przeciwnicy znajdowali się poniżej. Z zapowiadanej pół-godziny mogło się zrobić wielkich kilka godzin. Odprowadziłby nas zadaleko i uniemożliwił zetknięcie się z bolarzami, którzy tymczasem mogli się spokojnie przeprawić przez rzekę.
 — Możebyśmy się wybrali tam zaraz? — zapytał. — Już późna noc.
 — Jeszcze się tu zatrzymamy, bo chciałbym do wiedzieć się niektórych rzeczy. Czy długo polowaliście?