Strona:PL May Nad Rio de la Plata.djvu/310

—   290   —

 — To wszystko kłamstwo.
 — Chciał podstępnie wydać Uruguay w ręce Brazylii.
 — Powtarzam ci, że to kłamstwo. Czyżbyś wierzył tym opryszkom więcej, aniżeli mnie?
 — Nie mieli oni powodu mówić mi nieprawdę. Zresztą sam brat dobrodziej dał się podejść temu człowiekowi.
 — Mylisz się. Cudzoziemca tego znam lepiej, niż ciebie. Zamierza on zwiedzić kraj i czas jakiś spędzić wśród Indyan. Jest im życzliwy i wiezie dla nich podarki. Okłamano cię bezczelnie, Piotrze Aynas. Ci właśnie, którzy tyle głupstw napletli tobie o nim, są zbójami i mordercami.
 — Czy to być może?
 — Wiesz przecie, Petro, że nie kłamię. Wszak są to wszystko jeźdźcy? nieprawdaż?
 — Tak. Było ich około pięćdziesięciu i prowadzili z sobą dużo koni luzem.
 — Otóż te właśnie konie zrabowali oni rancherowi, spaliwszy mu przedtem dom i całe mienie.
 — To zbrodnia, wołająca o pomstę!
 — Tak, mój drogi. Czy zbóje ci mieli ze sobą jeńców?
 — Z początku mieli tylko dwóch, ale dzisiaj przyprowadzili więcej.
 — Owóż ci dwaj pierwsi to brat i syn tego oto sennora, który siedzi koło mnie. Ujęto ich, by wymusić bardzo wysoką sumę okupu. Tego cudzoziemca zaś schwytali również i bez żadnego powodu chcieli rozstrzelać. A dokonaliby tej zbrodni, gdyby się im nie wywinął. Są to więc najpospolitsi złoczyńcy, i ścigamy tych łotrów, by wydrzeć z ich rąk nieszczęsnych jeńców.
 — I brat czcigodny bierze udział w pościgu?
 — Tak, Piotrze!
 — Teraz cała sprawa przedstawia mi się inaczej. Wierzę, iż ten cudzoziemiec jest człowiekiem uczciwym