Strona:PL May Nad Rio de la Plata.djvu/367

—   343   —

tak, że po jednej stronie miałem brata Hilaria, a po drugiej kapitana. Nie ustawiono przy nas straży, gdyż był dzień jasny, i każdy nasz ruch mógłby być natychmiast zauważony.
 Frick Turnerstick po niejakiej chwili rzekł do mnie przyciszonym głosem:
 — Uf, co za przykra historya, sir!
 — Nie trzeba było dać się pokonać — odparłem.
 — W rekruty! i to do jakiego wojska! O, zwrócę się natychmiast do zastępcy Stanów Zjednoczonych.
 — W jaki sposób?
 — Umknę im.
 — Złapią pana i rozstrzelają.
 — Tak, istotnie... Do dyabła! to wcale nie pocieszająca myśl! Czyżby w tej pięknej krainie był zwyczaj werbowania żołnierzy drogą przymusu?
 — Prawdopodobnie.
 — Ależ to się sprzeciwia najprostszym prawom.
 — Czyż pan sam nie przestąpiłeś paragrafów tego prawa? nie zmuszałeś pan ludzi do służby na swoich statkach?
 — Hm... To prawda! Pies psa je, gdy barana niema.
 — A widzisz pan.
 — Sir, to zupełnie inna sprawa. Jeżeli naprzykład marynarze moi zdezerterują, to muszę się postarać o innych, gdyż inaczej zbankrutowałbym i przepadł z kretesem.
 — Zdaje się tylko panu, że masz słuszność. Ale mniejsza o to. W jaki sposób obezwładniono pana?
 — W sposób najgłupszy na świecie.
 — Bez oporu?
 — Stało się to tak nagle, że nawet myśli zebrać nie było czasu.
 — To dziwne. Jesteś pan mistrzem we władaniu bronią sieczną i palną; umiesz pan nawet podobno trafić z armaty prosto w zęby muchy, siedzącej na liściu krzaku.