Strona:PL May Nad Rio de la Plata.djvu/380

—   354   —

Zresztą pozwolimy się związać nanowo jedynie w ostateczności. Jeżeli Lopez Jordan znajduje się tutaj, to możecie być pewni, że w krótkim czasie odzyskamy wolność.
 Nie mając więzów na nogach, mogliśmy swobodnie poruszać się w naszem więzieniu. A składało się ono jedynie z czterech nagich ścian. Zamiast podłogi, była tu tylko twardo ubita ziemia. Pokładliśmy się na niej, oczekując, co nam dalej los przyniesie.
 Po upływie kilku godzin odryglowano drzwi, i ukazał się w nich major w towarzystwie obdartego żołnierza.
 — Niech wyjdzie ten... ten... europejczyk — rozkazał.
 — Ja? sam tylko? — zapytałem.
 — Tak.
 — Zarzuć mi pan rzemień na ręce — szepnąłem do yerbatera, trzymając dłonie z tyłu, — ale tak, bym każdej chwili mógł mieć je wolne.
 Major nie mógł widzieć tej manipulacyi, bo w izbie było ciemno.
 — No, prędzej tam! Generał czeka! — niecierpliwił się majo r, widząc, że się niby ociągam.
 — Mam się stawić przed generałem? Poco?
 — Zaraz się pan dowiesz.
 — Ale dlaczego tylko ja sam, a nie wszyscy?
 — Co to pana obchodzi! Prędzej!
 Poszedłem za majorem, udając, jakobym miał naprawdę skrępowane ręce. Za drzwiami oczekiwało nas jeszcze czterech żołnierzy, którzy wzięli mię między siebie do środka i poprowadzili przez jakieś drzwi do obszernej stancyi, gdzie leżeli lub siedzieli żołnierze, paląc papierosy i cygara. Popod ścianami ustawiona była lub porozwieszana na nich na kołkach broń. Na ziemi bieliło się tu od niedopałków papierosów wśród grubej warstwy śmiecia, a powietrze było nie do zniesienia. Przeszedłszy przez tę izbę, weszliśmy do następnej, również obszernej, ale nieco schludniej utrzy-