Strona:PL May Nad Rio de la Plata.djvu/439

—   409   —

 Tymczasem major zwrócił się z poleceniami do żołnierzy, którzy mieli wracać z końmi do „castella“ Jordana. Spostrzegłszy jednak rotmistrza, wstępującego na tratwę w otoczeniu moich towarzyszów, zapytał:
 — Cóżto? rotmistrz na tratwie?
 Ponieważ wydawałem w tej chwili polecenie yerbaterowi, aby sprowadził na tratwę mego konia, więc słów majora mogłem nie dosłyszeć.
 — Co się stało? — zapytałem, zwracając się ku niemu.
 — Poco rotmistrz wsiadł na tratwę? — powtórzył pytanie Cadera.
 — Prawdopodobnie poto, by z nami popłynąć — rzekłem.
 — Diabolo! Kto mu na to pozwolił?
 — Czyż Jordan nie wspominał panu o tem?
 — Nie wiem nic o takiem poleceniu — rzekł zaniepokojony i zwrócił się do żołnierzy, mających wracać.
 Ja tymczasem przystąpiłem do przewodnika tratwiarzy, który stał tuż na brzegu, i szepnąłem mu:
 — Pięćdziesiąt talarów więcej, jeżeli ci żołnierze zostaną na brzegu.
 — Dobrze, sennor! — odrzekł kierownik.
 Zwróciłem się następnie do tracącego głowę majora i rzekłem:
 — Wcale się temu nie dziwię. Teraz przekonasz się pan nareszcie...
 — O czem?
 — Że znajdujesz się pan pod moim nadzorem.
 — Jakto? co pan pleciesz? Ja? pod pańskim nadzorem?
 — Powiedziałem to panu przecie nie tak dawno, i chyba nie mogłeś pan jeszcze zapomnieć.
 — Nic nie rozumiem...
 — Muszę więc powiedzieć to panu najwyraźniej: prawdopodobnie sennor Jordan nie ma do pana zbytniego zaufania...