Strona:PL May Nad Rio de la Plata.djvu/468

—   434   —

niem. — Ależ, jeżeli tak, to mogę wam najzupełniej zaufać. Czy znane wam jest nazwisko Alsina?
 — Alsina? Ma pan zapewne na myśli Rudolfa Alsinę, pułkownika wojsk argentyńskich, który wsławił się niedawno zwycięstwami na Południu?
 — Tak, ten sam.
 — Zna go pan?
 — Owszem. Czy mogę jednak liczyć na waszą dyskrecyę?
 — Najzupełniej. A może mam przyjemność mówić z nim samym?
 — Tak, jestem istotnie Rudolf Alsina.
 — Cielo! więc to pan! Podziwiam pańską odwagę. Ogromnie ryzykujesz, sennor, zapuszczając się w te okolice.
 — Musiałem to uczynić, braciszku.
 — A wie pan o tem, że cała prowincya Entre Rios objęta jest ruchem powstańczym, no, i że obecnie znajdujemy się już w jej granicach?
 — Wiem o tem. Ale trudno! są sprawy, dla których należy zdobyć się na wszystko. Najbardziej się obawiałem na rzece, wśród mnóstwa nieznanych ludzi, gdzie łatwo mógłbym wpaść w ręce siepaczy Lopeza Jordana. Dlatego to uznałem za pewniejsze dla siebie oddalić się nieco w głąb kraju od tego nieznanego mi tłumu podróżnych.
 — Potem, gdy pan przejdzie granice prowincyi, zamierzasz pan zapewne wrócić ku rzece?
 — Być może, o ile przedtem nie będę zmuszony zmienić planu podróży... Mianowicie...
 — Drogą lądową do obozu Jordana...
 — Jordana, pan mówi? Zna go pan?
 — Byłem niedawno jego jeńcem.
 — Ależ to dla mnie, sennor, niezmiernie ciekawa sprawa! Proszę, pana, bardzo proszę opowiedzieć mi wszystko.
 — To się nie da opowiedzieć odrazu; trzeba na to czasu.