Strona:PL Merimee - Dwór Karola IX-go.pdf/115

 — Mówisz tak, bo ci się zdaje, że jestem hrabiną, ale ręczę, że pogardzasz nią w głębi duszy.
 — Pani, Hiszpanka, potępiasz zazdrość?
 — Dajmy temu pokój... Co znaczy ta czarna wstęga na szyi twojej?
 — Mam na niej zawieszony talizman, a raczej jakąś świętość.
 — Sądziłam, że jesteś protestantem?
 — Tak, ale talizman otrzymałem od pewnej pani, którą wielce szanuję, dlatego się z nim nie rozłączam.
 — Jeżeli chcesz zasłużyć na moje względy, zapomnij o wszystkich na świecie kobietach i myśl tylko o mnie. Hrabina de Turgis dała ci ten talizman?
 — Nie.
 — Kłamiesz!
 — Więc jesteś panią de Turgis.
 — Zdradziłeś się, kawalerze!
 — Jakto?
 — Skoro zobaczę hrabinę, zapytam: jakiem prawem popełnia świętokradztwa, obdarzając przedmiotami świętemi heretyków?
 Bernard znów się zachwiał w przypuszczeniach.
 — Daj mi ten talizman, proszę cię o to, kawalerze.
 — Nie mogę.
 — Ja chcę tego. Śmiałżebyś mi odmówić?
 — Przyrzekłem, że go oddam.