|
Hrabina W. urządza loteryją fantową, potrzeba jéj na wabika panny, któraby ładnym buziakiem mogła ściągnąć do jéj stolika jak najwięcéj młodych ludzi po bilety. Po dokładnym przeglądzie panien wyższego świata, pokazało się, że ani jedna panna z tych sfer niema odpowiednich kwalifikacyj. Rasa to jak wiadomo wskutek rzadkiego krzyżowania się z innemi, wyrodziła się u nas i produkuje coraz fatalniejsze, jakieś anemiczne, skrofuliczne i dychawiczne okazy, których w żaden sposób do loteryi użyć nie można. Hrabianka X. miała jakie takie warunki udawania pięknéj, szczególniéj przy pomocy pewnych kosmetyków, ale właśnie na nieszczęście wyjechała do Florencyi. Śliczna księżniczka J. była jeszcze za mała, aby udawać pannę, a hrabianka O., która kiedyś uchodziła za piękność, była już tak starą, że sama wstydziła się przyznawać do swego panieństwa. Wśród takiego nieurodzaju na piękności w sferze wyższego świata, hrabina W. postanowiła z konieczności, a może i dla popularności zaprosić do swego stolika jaką pannę z miasta. Z pomocą pana R., który był żywą gazetą, encyklopedyją, biurem wywiadowczém i domem komisowym dla świata arystokratycznego, zrobiono wybór
