Strona:PL Michał Bałucki-Ciężkie czasy.djvu/23

 Juliusz (chłodno, z powagą). A więc proszę panów zająć miejsca, przystąpimy od razu do rzeczy, bo czas to pieniądz.
 Giętkowski (siadając wraz z innymi). Oui, the time is the money — jak mówi hrabia Artur... (Wszyscy siadają).
 Juliusz (otwiera tekę na stoliku, wyjmuje papiery, czyta jakąś notatkę, opiera się jedną ręką — chwilę patrzy w ziemię zamyślony — potem zaczyna mówić). Panowie!... Nie tajno to nikomu, że nasza Galicya przechodzi obecnie ciężkie czasy.
 Kwaskiewicz (wzdycha i popija). Oj, bardzo ciężkie.
 Juliusz. Chwila jest krytyczna, panowie — rolnictwo doszczętnie upada...
 Bajkowski. Święta prawda! Jak Boga kocham.
 Juliusz. Ameryka z roku na rok, zasypuje coraz więcej swojem zbożem targi europejskie... (Czyta z notatki): W roku 1880 dostarczyła 7,600.000 hektolitrów zboża. W tym roku dostarczyła go już cztery tyle panowie, bo dwadzieścia ośm milionów trzy kroć pięćdziesiąt tysięcy. Progressya szalona!
 Bajkowski. A to szelmy, te Amerykany.
 Juliusz. Z tego widzicie panowie, że konkurencya na tem polu jest absolutnie niemożliwą. Trzeba więc nam szukać nowych źródeł zarobku, wytworzyć nowe rodzaje produkcyi, na której możnaby oprzeć rozwój kultury krajowej. A mianowicie... (Bierze do rąk notatkę).
 Służący (który wszedł przed chwilą z telegramem). Proszę pana.
 Lechicki (półgłosem, niecierpliwie). Cicho! Czego chcesz? Nie przerywaj teraz.
 Służący (pokazuje telegram). Telegram, proszę pana.
 Lechicki (odbiera i czyta adres). To do ciebie Julku. Oddaje mu). Telegram z Wiednia.
 Juliusz (zmieszany, n. str.) Czyby Natalka ośmieliła się do tego stopnia? (Rozrywa kopertę i mówi ucieszony). A! nie... (Po przeczytaniu). Panowie! Wielka nowina.
 Bajkowski (wstaje i zbliża się). No... co takiego?
 Juliusz. Książe Tutafoni pragnie nabyć jakie dobra w Galicyi i w tym celu wybiera się do nas.
 Bajkowski. Tutafoni? (Ogląda się na Giętkowskiego).
 Giętkowski. Czy to nie ten Tutafoni, który tego roku był w Karlsbadzie?
 Juliusz. Być może, bo on tam co rok jeździ.
 Giętkowski (z przechwałką). No, to moje panie znają go bardzo dobrze. A ty znasz go także?
 Juliusz. Kolegowałem z jego bratankiem w Hochschule