Strona:PL Michał Bałucki - Ciepła wdówka.djvu/021

 Antoś. A może ty, ojczulku, tylko przez zazdrość tak ją na czarno smarujesz?
 Doktor. Zobaczysz sam, to się przekonasz. Ona tu niezadługo przyjdzie.
 Antoś. Tutaj.
 Doktor. Tak; jada tu zwykle śniadania o tej porze. Za chwilę zjawi się tutaj z całą czeredą swoich adoratorów.
 Antoś. To muszę się ogarnąć jako tako, żeby się jej po ludzku zaprezentować.
 Doktor. A gdzie masz swoje rzeczy?
 Antoś. Zaniesiono mi je prosto z poczty do jakiegoś hotelu pod „Sępem“ czy pod „Sową“.
 Doktor. Jakto? Chciałbyś mieszkać w hotelu?
 Antoś. A gdzieżby?
 Doktor. Dałbym ja ci, gdybyś się odważył zrobić coś podobnego! A toby było ładnie, żeby syn mojego najlepszego przyjaciela, mój chrześniak, poniewierał się po hotelach.
 Antoś. Ale bo ...
 Doktor. Niema żadnego ale. Zabieram cię do siebie i basta. (Do kelnera): Pokażno temu panu moje mieszkanie i każ tam przynieść jego rzeczy z hotelu.
 Kelner. Dobrze, panie doktorze.
 Doktor (całuje Antosia w czoło): No idź kochasiu, a raczej wracaj prędko. Czekamy tu na ciebie. (Odprowadza go na prawo. Kelner wychodzi za Antosiem).