Strona:PL Michał Bałucki - Ciepła wdówka.djvu/028

ra): Gdzie stawiasz, ośle dardanelski? tutaj, tutaj.
 Łapiszewski (podszedłszy do doktora, uradowany): A co? fenomenalne dziewczyny, prawda?
 Doktor (zapalając cygaro): Okropnie fenomenalne.
 Flora. Ojcze, twoja herbata.
 Łapiszewski: Idę, idę. (Siada i pije herbatę): No i gdzieżeście były, moje panny?
 Laura. Pytaj się ojcze, gdzieśmy nie były — i przy źródle i w kościele i w lesie.
 Łapiszewski: Jakto? i w lesie? tak same?
 Flora. Nie bój się ojcze, nikt nas nie ukradnie; dzisiejsza młodzież zblazowana, zdegenerowana, nie zdobędzie się na coś podobnego.
 Laura. Garson, proszę o listę gości.
 Łapiszewski. Prawda. Może znajdziemy kogo ze znajomych?
 Laura. Ależ mnie wcale o to nie idzie, tylko o wybitniejsze osobistości, bawiące tutaj, bo mi to porzebne do korespondencji, którą wysyłam dziś do „Kuriera”. (Do doktora, biorąc listę gości od kelnera): I tobie doktorze palnę mała reklamkę przy tej sposobności.
 Łapiszewski (z dumą i radością): Słyszysz, doktorze?
 Doktor. Mocno obowiązany, ale ja nie Van-Houtens-Cacao i reklamy nie potrzebuję.
 Laura (do Flory): Obskurny jakiś eskulap, nie ma nawet pojęcia o wartości reklamy.
 Flora. Ale profil przepyszny. Patrzaj, Bethoven —