Strona:PL Michał Bałucki - Dom otwarty.djvu/019

przestaniecie. Czas już, żebyście skończyli te miodowe miesiące i zaczęli prowadzić dom otwarty.
 Władysław (z ironicznym uśmiechem). Nie zamykam go przed nikim pani dobrodziejko.
 Kamilla. E, co tam, o tem potem, ale teraz ten bal, (do Telesfora, który wyszedł przed chwilą dla wydmuchania i wyczyszczenia fajki, a teraz wraca, biegnąc na przeciw niemu).
 Telesfor. A o cóż tu chodzi?
 Kamilla. Chcemy urządzić tu u nas zabawę tańcującą.
 Janina. Ale nasi panowie jakoś nie bardzo są za tem (patrzy na męża z wymówką).
 Telesfor. A to dla czego? (do Władysława). Ja nie widzę racji, żeby im odmawiać tej przyjemności.
 Kamilla (do Adolfa). A widzisz pan — wujaszek także za nami.
 Telesfor. To się rozumie... Dlaczego się nie zabawić i to do tego jeszcze w karnawał?
 Kamilla (ciszej). To, to, wujaszku.
 Telesfor. Młode to, to nic dziwnego, radeby sobie pohulać. Ja sam, choć stary, a nie ręczę za siebie, czybym się jeszcze nie puścił w tany, jakby tak urżnęła muzyka.
 Kamilla (do Adolfa). Widzisz pan — bierz pan przykład z wujcia.
 Telesfor. Tak, to im się należy. I jeżeli Władysław nie zechce — to ja wam bal wyprawię.
 Kamilla (całuje go w rękę). Ach wujaszku drogi!
 Pulcherja. Brawo! brawo panie pułkowniku!
 Telesfor (zbliżając się do Władysława). No, zgoda?
 Władysław. Ależ wuju, przecież mnie o wydatki nie idzie. Jeżeli Janina sobie życzy, to i owszem.