Strona:PL Michał Bałucki - Dom otwarty.djvu/027

wyraz uznania z waszej strony i życzliwość czyni mnie nad wyraz szczęśliwym.
 Janina Niech pan siada.
 Kamilla Tu — na kanapie (odbiera mu z rąk kapelusz, i kładzie na stoliczku, gdzie szachy.
 Telesfor (do Władysława). No i wierz tu kobietom. Przed chwilą wujaszek był cacany, jedyny, najdroższy, a teraz jak się zjawił inny, mnie starego puściły w trąbę.
 Adolf. I nas przy wujaszku.
 Telesfor O! (nuci) Kobiety zmienne są, ich serca płoche.
 Pulcherja. Spadłeś nam pan jak z nieba.
 Janina. Właśnie mówiłyśmy o panu.
 Fikalski (wstaje). Za pozwoleniem, za chwileczkę będę służył paniom (idzie z papierami do Władysława). Drogi koleżko!
 Władysław (z pobłażliwym uśmiechem). Zapewne referacik?
 Fikalski. Zgadłeś. Ale bo widzisz, jestem tak zajęty, że moje życie, to ciągła walka z brakiem czasu.
 Władysław (biorąc papiery). Dobrze już, dobrze, dawaj (idzie w głąb, przegląda papiery).
 Fikalski. Mój drogi, wdzięczność moja (ściska go za rękę).
 Władysław. I tam dalej. Idź lepiej do pań, bo czekają.
 Fikalski (wraca do pań). Więc o cóż chodzi? Czemże mogę służyć kochanym paniom moim? (siada na fotelu obok kanapy).
 Janina. Chciałyśmy prosić pana...
 Pulcherja (prawie jednocześnie z Janiną). Urządzamy wieczór tańcujący.